- Odsłony fototeki: 5816774
- Wszystkie zdjęcia: 26258
Kościół św. Jakuba
Parafia w Rotheburghu funkcjonowała do 1274 r. jako filia Detwangu (pierwotnie - pod innym, dziś już nieznanym patrocinium). Jej autonomię poświadcza odpust rzymski z 1286 r. Pierwsza budowla kościoła, o formach romańskich, zawierała w swym obrębie wzmiankowaną w 1266 r. kaplicę pielgrzymkową, obdarzoną odpustem. Czczono tu też cenną relikwię Krwi Chrystusowej. Od 1258 r. opiekę duszpasterską - najpierw nad Detwangiem, później nad parafią s.w Jakuba - sprawował zakon krzyżacki, który z biegiem czasu popadał w coraz bardziej zaogniony konflikt z mieszczanami. Ujawniło się to w dualistycznej szacie architektonicznej, jaką nadano budowli w XIV w.
Najstarsza zachowana partia kościoła - prezbiterium po stronie wschodniej - odpowiadała koncepcją kościołowi Zakonu w Wurzburgu (1296), najpewniej była z nią warsztatowo powiązana. Wznoszona od pocz. do l. 30 XIV w. wczesnogotycka struktura objęła wspomnianą kaplicę. Chór jest wydłużony i wąski (echa koncepcji franciszkańskiej), detal architektoniczny wykonany jest w stylu wurzburskim; całość - wyniesiona na 6 stopniach powyżej poziomu korpusu - ma charakter arystokratyczny. Przebudowa romańskiego korpusu nastąpiła znacznie później, od 1373 r. Potrzeba modernizacji wiązała się z rosnącym napływem pielgrzymów oraz z rosnąca samodzielnością i możliwościami finansowymi gminy miejskiej. Starszy korpus nawowy rozbierano stopniowo od wschodu ku zachodowi, budując trójnawową halę o 7 przęsłach, która w trzeciej ćw. XIV wieku objęła stojącą na zachód od kościoła kaplicę św. Krwi. Wciągnięcie tego miejsca kultu w obręb planu zaowocowało rozwiązaniem niezwykłym jak na owe czasu, nawiązującej do starszej tradycji Doppelanlage; konsekwencją tego zabiegu była konieczność pozostawienia w zachodniej partii kościoła przelotu na istniejący wcześniej trakt komunikacyjny ("chór zachodni" jest de facto emporą). Granicę pomiędzy elitarną przestrzenią krzyżacką a korpusem finansowanym przez miasto podkreślają dwie graniaste wieże, dostawione po bokach budowli pomiędzy chórem i korpusem nawowym. W swej ostatecznej postaci kościół jest gotycką budowlą dwuchórową, z wyraźnie wyróżniającą się, oszkarpowaną partią wschodnią oraz kaplicą kultu św. Krwi w kondygnacji empory ("chór zachodni") po stronie zachodniej. Całość konsekrowano w 1484 r.