Ratyzbona w średniowieczu należała do najważniejszych miast Cesarstwa. Szczyciła się rzymską tradycją antyczną, była siedzibą biskupstwa, ważnym ośrodkiem handlowym o statusie wolnego miasta, a przede wszystkim - centrum wysokiej kultury monastycznej o karolińskiej jeszcze tradycji. Najwalniejszymi założeniami klasztornymi były benedyktyńskie klasztory St. Emmeram, Prüfening (ośrodek reformy hirsaugisjkiej założony przez Ottona z Bambergu) oraz Prüll. Były to ważne centra kultury słowa, działały w nich prężne skryptoria - tzw. bawarska szkoła klasztorna. Prócz tych trzech założeń i katedry p.w. św. Piotra - która stanowiła centrum geografii sakralnej miasta - należały do niej także: kanonie, klasztory kanoniczek (Ober-, Mittel- i Niedermüster), szpitale (św. Oswalda i św. Ducha) oraz konwenty mendykanckie - franciszkański p.w. Salwatora (od 1226) i dominikański św. Błażeja (od 1229). Z pierwszym związany był słynny franciszkański kaznodzieja, Bertold z Ratyzbony, z drugim - wybitny teolog, św. Albert Wielki.
Wybrane dzieła bawarskich skryptoriów >>
Katedra w Ratyzbonie uzyskała swa gotycką postać po pożarze w 1273 roku. Jako pierwszy wzniesiono chór i transept, partia do pierwszego przę...
Czytaj więcej
Pierwszy dominikański konwent w pd. Niemczech, zlokalizowany po południowej stronie miasta. List odpustowy z 1230 r. świadczy o planach budo...
Czytaj więcej
Kościół pw. św. Jakuba i św. Gertrudy należał do iryjskiej kongregacji benedyktynów, miseri peregrini (wędrowni "biedni" mnisi z Irlandii, n...
Czytaj więcej
Klasztor St. Emmeram był jednym z najznamienitszych opactw Bawarii, sięgającym swymi początkami VIII w. Pierwsze zabudowania klasztorne i tr...
Czytaj więcej
