- Odsłony fototeki: 5805457
- Wszystkie zdjęcia: 26258
Sedes Sapientiae Nicolaasa de Bruyna
Polichromowana, drewniana statua Tronującej Madonny z Dzieciątkiem, wyrzeźbiona przez brukselskiego snycerza Nicolaasa de Bryun w 1442 r., to bardzo dobry przykład świadomej archaizacji w służbie kultu religijnego. Ujęciem kompozycyjnym, szczegółami ikonograficznymi oraz formą nawiązuje do romańskiego typu "Sedes Sapientiae", zwłaszcza – jego redakcji mozańskiej. Wzorem dla rzeźby de Bruyna była starsza, niezachowana rzeźba z koń. XII lub pocz. XIII w., znajdująca się w kościele, która była darem opactwa Park (w pobliżu Lowanium) dla kapituły św. Piotra; w 1441 r., kiedy erygowano nowy ołtarz główny, okazała się ona najpewniej zbyt mała do nowej aranżacji. Roztaczany wokół niej kult został przeniesiony na powiększoną replikę de Bruyna, która szybko zyskała sławę cudowności. W 1658 umieszczono ją w barokowym ołatrzu w północnym ramieniu transeptu, gdzie uległa zniszczeniu w 1944 r. Obecna rzeźba jest rekonstrukcją wykonaną w 1945 przez Josa Van Uytvancka.
Do dziś rzeźba otaczana jest czcią jako "Nasza Pani z Lowanium" (Onze-Lieve-Vrouw van Leuven) i jest symbolem Katolickiego Uniwersytetu w Lowanium.
Zob. Jeannine de Landsheer, Justus Lipsius’s Traetises on the Holy Virgin, [w:] The Low Countries As a Crossroads of Religious Beliefs, ed. Arie Jan Gelderblom, Jan L. De Jong, Marc Van Vaeck, Leiden–Boston 2004, s. 65-88 >>