Fototeka

Miasto o dogodnym położeniu na pd. brzegu rzeki Ryck, wiąże się z istnieniem dwóch osad. Pierwsza, w pobliżu miejsc wydobycia soli, zawdzięczała swój rozkwit jarmarkowi solnemu, założonemu przez mnichów z Eldeny. Drugą osadę założył książę Warcisław III w latach 1247-48. W 1250 r. Greifswald uzyskał prawo lubeckie. Przestrzeń miasta ukształtowała się w ciągu kolejnych 20 lat, wokół 3. ośrodków parafialnych. Dwa z nich ustaliły pierwotne osady: kościól NMP łączył się w osadą przyklasztorną, kościół św. Mikołaja (1457 - w randze kolegiaty) - z osadą kupiecką. Pomiędzy nimi znajdował się wspólny rynek. Z czasem wyrosło kolejne osiedle po stronie zachodniej - Nowe Miasto, z kościołem par. pw. ś.w Jakuba.  1264 wszytskie trzy osiedla otoczono współnym murem. W 1242 r. Jatzko von Gützkow sprowadził franciszkanów, którzy stanowili konkurencję wobec cystersów z Eldeny; w 1254 - Warcisław osadził dominikanów.  Topografię sakralną miasta uzupełniały kaplice szpitalne: św. Ducha (1250-62), św. Jerzego (leprozorium, 1301) oraz św. Gertrudy (1363). Ta liczba instytucji kościelnych dowodzi szybkiego rozwoju miasta. W 1456 założono w Greifswaldzie pierwszy na północy uniwersytet.