Fototeka

Miasto nad rzeką Wisnaraa. Jego początki sięgają XII wieku, kiedy istniała tu osada. Prawodpodobnie ok. 1200 lokowano NIKOLAISTADT (Stare Miasto), z kościołem św. Mikołaja w centrum; na połudunie od niego powstał MARIENSTADT (Nowe Miasto), z rynkiem, ratuszem i kościołem NMP, który pełnił funkcję głównej fary (Hauptkirche) oraz kościoła rady miejskiej (Ratskirche). W 1225 r. na południowy zachód od Nowego Miasta powstał kościół św. Jerzego, też o funkcjach parafialnych. W 1241 w źródłach jest wzmianka o "mieszczanach" z Wismaru", ale nie wiadomo, która część kompleksu miała wówczas prawa. Oba miasta scaliły się w jedno do ok. 1250; w 1266 r.  potwierdzono prawo lubeckie. W 2. poł. XIII w. w mieście pojawili się mendykanci (1251 - franciszkanie, 1294 - dominikanie). W latach 1257-1358: siedziba książat meklemburskich. Obwarowania miejskie: 1270-80; przebudowa wszystkich kościołów 1260-70. W 1329 r. miasto liczyło 5 tys. mieszkańców. Krótki czas, mała przestrzeń a zarazem duża liczba kościołów świadczą o rosnącej sile gopodarczej miasta.