Fototeka

Chrzcielnica odlana z brązu dla kościoła Notre-Dame-aux-Fonts w Liege przez Reniera z Huy, stanowi arcydzieło odlewnictwa i rzeźby romańśkiej rejomu mozańskiego, o silnych tradycjach antykizującycych. Jest jedną z najstarszych zachowanych chrzcielnic metalowych, arcdziełem rzemiosła i unikatem typologicznym - kadź wsparta na dwunastu wołach (cztery raz po trzy woły, zwrócone w różne strony) nawiązuje od teologii chrztu.

Symbolika kształtu: nawiązanie do morza spiżowego ze świątyni Salomona (1Król 7, 23-26), które król kazał odlać Hiramowi z Tyru. Zgodnie z opisem biblijnym, kadź owa spoczywała na 12 wołach, z których każda trójka spoglądała w inną stronę świata. Anglosaski mnich, Beda Czcigodny (zm. 725) uznał je w pracy De templum libri duo za prefigurację kąpieli chrzcielnej, figura lavacri salutaris. Ablucja kapłana w świątyni żydowskiej przypominała obmycie ochrzczonych, które czyni ich członkami Kościoła. Dwanaście wołów to - zdaniem Bedy – apostołowie, ewangeliści i wszyscy, którzy tworzą Kościół. Ewangeliści głoszą dobrą nowinę w cztery strony świata (orbis quadratum). Morze spiżowe związał też z chrztem Hraban Maur.

Ikonografia: Na czaszy chrzcielnicy zrealizowany jest unikatowy program obrazowy, z wydarzeniami związanymi ze św. Janem Chrzcicielem oraz z epizodami chrzcielnymi z Dziejów Apostolskich i apokryfów. Rzeźby o świetnie uchwyconych proporcjach (w tym akty i półakty) i płynnym, miękkim modelunku, wykazują świadome studium antyku. 

Sceny: Chrztu Chrystusa (ew.), Jan Chrzciciel chrzci neofitów (ew.); Chrzest setnika rzymskiego Korneliusza przez Piotra (Dz. Ap. 10, 1-18), Chrzest filozofa Kratona i jego ucznia przez Jana Ewangelistę w Efezie (apokryf), Kazanie św. Jana Chrzciciela (ew.)