Fototeka

Jedna z dwóch historycznych far Norymbergi, kilkakrotnie przebudowywana w średniowieczu, o bardzo bogatym programie architektonicznym - zaskakującym w kościele o funkcjach parafialnych. Już w XII wieku istniała na tym miejscu kaplica dedykowana św. Piotrowi (kult tego pierwszego patrona był bardzo silny w kościele św. Sebalda przez całe średniowiecze); w l. 1225-1273 romańska świątynia została przebudowana na późnoromańską, dwuchórową bazylikę filarową z transeptem oraz kryptą i dwiema wieżami od zachodu (partie zachowane: chór zachodni, dolne kondygnacje wież, mury i detal arch. nawy głównej). Z 1255 r. pochodzi dokument erekcyjny  o poświęceniu ołtarza św. Szczepana - w dokumencie tym po raz pierwszy pojawia się patrocinium św. Sebalda, choć dopiero w 1425 został on kanonizowany. Przebudowa gotycka rozpoczęła się w 1309 r. i trwała do końca stulecia. Potężny, trójnawowy halowy obejściowy chór od wschodu, z poligonalnym zamknięciem,  dat. 1361-71,  łączony jest z warsztatem Parlerów. 

W 1945 r. silnie zniszczony, odbudowany po wojnie.